ပေးသနားသူကို မမေ့ပါနှင့်
ခရစ်စမတ်မတိုင်မီအချိန်ဖြစ်ပြီး သူ့ကလေးများသည် ကျေးဇူးတရားနှင့်ပတ်သက်၍ အခက်တွေ့နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောအတွေးမျိုးဖြင့် အလွယ်တကူအတွေး ချော်သွားနိုင်သည်ကို သူသိသော်လည်း ကလေးများ၏နှလုံးသားအတွက် ပိုကောင်းသော အရာကို သူအလိုရှိကြောင်းကိုလည်း သူသိနေသည်။ သို့နှင့် သူသည် အိမ်အနှံ့ မီးခလုတ်၊ စားစရာများထည့်ထားသည့်ဗီရို၊ ရေခဲသေတ္တာတံခါးရွက်၊ အဝတ်လျှော်စက်နှင့် အခြောက်ခံစက်၊ ရေပိုက်ခေါင်း စသည်တို့ အပေါ်တွင် အနီရောင်ဖဲပြားလေးများ လိုက်ကပ်ထားလိုက်
သည်။ ဖဲပြားတစ်ခုချင်းစီနှင့်အတူ “ငါတို့အတွက် ဘုရားပေးထားတဲ့ လက်ဆောင်အချို့ကို လွယ်လွယ်နဲ့ မမြင်လိုက်တာ မျိုးဖြစ်တတ်တယ်။ ဒါကြောင့် အဲဒီလက်ဆောင် တွေအပေါ်မှာ ဖဲပြားတွေ လိုက်ကပ်ထားတာ။ ဘုရားသခင်ဟာ ငါတို့မိသားစုအပေါ်မှာ သိပ်ကောင်းမြတ်တယ်။ လက်ဆောင်တွေ ဘယ်ကလာလဲဆိုတာကို မမေ့ကြစို့နဲ့” ဟု လက်နှင့်ရေးထားသည့် စာတိုလေးများပါရှိသည်။
တရားဟောရာကျမ်း ၆ တွင် အနာဂတ် ဣသရေလနိုင်ငံတော်တည်ထောင်ရေး၌ အခိုင်အမာရှိပြီးသား နယ်မြေအချို့ကို သိမ်းပိုက်အောင်နိုင်ရေးက တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ပါဝင် သည်။…
ဘုရား၏ အထူးအဖိုးထိုက္ရတနာ
ရာဇပလႅင္ႀကီးတစ္ခု႐ွိသည့္ အခန္းကို စိတ္ကူးျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ ပလႅင္ထက္တြင္ ႀကီးျမတ္သည့္႐ွင္ဘုရင္တစ္ပါး ထိုင္ေနသည္။ သူ႔ေဘးပတ္လည္တြင္ အေႁခြအရံ အေစအပါး မ်ားစြာတိ႔ုကလည္း က်ဳိးႏြံ႐ိုက်ဳိးစြာ ဝန္းရံေနသည္။ ယခုတြင္ ႐ွင္ဘုရင္ႀကီး၏ ေျခေတာ္နား႐ွိ ေသတၱာတစ္လံုးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဘုရင္ႀကီးသည္ မၾကာမၾကာ ေသတၱာကိုလွမ္းကိုင္ၿပီး လက္ႏွင့္လည္း စမ္းေနတတ္သည္။ ေသတၱာထဲတြင္ ဘာ႐ွိသနည္း။ ဘုရင္ႀကီးအႀကိဳက္ ရတနာ၊ ေ႐ႊႏွင့္ အဖိုးထိုက္ေက်ာက္မ်က္မ်ားလား။ ဤေသတၱာထဲတြင္ ဘုရင္ႀကီး၏ အဖိုးထိုက္ရတနာ၊ ဘုရင္ႀကီးအား ဝမ္းေျမာက္ အားရေစသည့္ အရာတစ္ခု႐ွိသည္။ ထိုပံုျမင္ကြင္းကို သင့္စိတ္ထဲ ျမင္ႏိုင္ပါသလား။
ေဟျဗဲဘာသာျဖင့္ ဤရတနာမွာ segulah ျဖစ္ၿပီး ‘‘အထူးပိုင္ဆိုင္မႈ’’ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ထိုစကားလံုးကို ဣသေရလလူမ်ဳိးတို႔အား ရည္ၫႊန္းထားသည့္ ထြက္ ၁၉း၅၊ တရား ၇း၆ ႏွင့္ ဆာ ၁၃၅း၄ စသည့္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၌ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲတြင္လည္း တမန္ေတာ္ရွင္ေပတ႐ု ေရးသားေသာ…
ၿငိမ္၀ပ္ေသာဘ၀ကို ရွာေဖြျခင္း
‘‘ႀကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ’’ ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ကေလးဘဝမွစ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကီးျပင္းလာခ်ိန္ထိ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးၾကားဖူးၾကသည္။ စူးစမ္းသိလိုသည့္စိတ္မွ ဤေမးခြန္းကိုေမးတတ္ၿပီး အေျဖက မိမိ၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေဖာ္ျပေနတတ္သည္။ ႏွစ္မ်ားေျပာင္းလာသည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏အေျဖလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းခဲ့သည္။ ႏြားေက်ာင္းသား ေကာင္းဘြိဳင္း၊ ကုန္ကားေမာင္းသူ၊ စစ္သား စသျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္ၿပီး ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တြင္ ဆရာဝန္ျဖစ္ရန္ ရည္မွန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ‘‘ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ဘဝ’’ ကို ရွာရန္ မည္သူမွ် တစ္ေယာက္မွ် အၾကံမေပးခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြႏ္ုုပ္ကိုုယ္တိုုင္လည္း ရွာရန္ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးပါ။"
၄င္းသည္ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားမ်ားကို ရွင္ေပါလု အေသအခ်ာေျပာခဲ့သည့္စကားျဖစ္သည္။ ေရွးဦးစြာ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားမ်ားအား အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကရန္၊ အထူးသျဖင့္ ဘုရားသခင္၏မိသားစုဝင္မ်ားအားလံုးကိုု ပိုုခ်စ္ရန္ ႐ွင္ေပါလု တိုက္တြန္းသည္ (၁ သက္ ၄း၁၀)။ ထို႔ေနာက္ သက္သာေလာနိတ္ၿမိဳ႕သားတို႔၏လက္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္သမွ်တို႔တြင္ သတိထားရန္၊ ‘‘ၿငိမ္ဝပ္စြာေန၍ ကိုယ္အမႈကို…
သင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ယံုပါ
သက္ႏုစာေရးဆရာျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ စာအေရးအသား သင္တန္းမ်ားတြင္ တခါတရံ မိမိကိုယ္ကုိမိမိ မေရရာမေသခ်ာသလို ခံစားရသည္။ သင္တန္းခန္းမကိုၾကည့္ၿပီး လူထြားႀကီးမ်ားအျပည့္ (စနစ္တက်ေလ့က်င့္ထားေသာ စာေရးဆရာ (သို႔) ဝါရင္႔ စာေရးဆရာမ်ား) ရွိေသာအခန္းဟုသာ ျမင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က စနစ္တက် သင္တန္းတက္ ေလ႔က်င္႔ထားျခင္းမရွိ၊ ဝါရင္႔စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၌ ဘာသာစကားအယူအဆ၊ အသံေနအထား၊ ကာရံမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ကင္းဂ်ိမ္းစ္ဗားရွင္း အဂၤလိပ္ သမၼာက်မ္းစာကို နားလည္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္႐ွိသည္။ ေျပာရလွ်င္ ၎သည္ ကၽြန္ေတာ္႔တြင္႐ွိေသာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိသည္။ ၎သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ စာေရးဟန္ႏွင့္ ေလသံကို ပံုေဖာ္ေပးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းေျမာက္မိသည္။ အျခားသူမ်ားအတြက္လည္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
ဒါဝိဒ္သည္ ေဂါလ်က္ကိုတိုက္ရန္ ေ႐ွာလု၏ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေသာအခါ သူသည္ မေသခ်ာမေရရာစြာ ခံစားရမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ မထင္မိပါ…
ေနာက္ဆံုးအတည္ျဖစ္ေသာအရာ
ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက စာရာလင္း ဆိုေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္စား ခဲ့ဖူးသည္။ သူမရယ္လိုက္လွ်င္ အ့ံၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ နားေထာင္ေကာင္း လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တာကို သူမ သိမသိကို မေသခ်ာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ သူမ သိေနသည္။ ဘြဲ႕ယူၿပီးေနာက္ သူမႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝမ်ားသည္ မတူညီေသာ ဘ၀ဦးတည္ရာအတိုင္း အသီးသီး ကြဲျပားသြားေပေတာ့သည္။
အြန္လိုင္းဖိုရမ္မ်ားတြင္ တစ္ႏွစ္ထဲေက်ာင္းၿပီးသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရသျဖင္႔ စာရာလင္း ဆံုးသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းၾကားရေသာအခါ အင္မတန္မွ ဝမ္းနည္းခဲ့ရသည္။ သူမ ဘ၀ကို မည္သို႔ ျဖစ္သန္းခဲ့သနည္းဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ အသက္ ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မိသားစုမ်ားကို ဆံုး႐ံႈးရသည့္အခါ ထိုအေၾကာင္းကို ပိုမို ဆင္ျခင္မိ လာသည္။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ားစုက ထိုအေၾကာင္းကို မေျပာဘဲ ေရွာင္လြဲလိုၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝမ္းနည္းရစဥ္မွာပင္ ထိုေသတတ္ေသာအရာမ်ားသည္…
သီဆိုက်ဴးဧရျခင္း၏အေၾကာင္းရင္း
စည္းႏွင့္ကမ္းႏွင့္ ေနထုိင္သူအေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွ ပ်က္ကြက္မႈဟုဆိုရပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္းေၾကာင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးမ်ားသည္ ညပိုင္းေတြ႔ဆံုပြဲ အတြက္ အျပင္သို႔ထြက္သည့္အခါ ၎တုိ႔ကို အခ်ိန္ကန္႔သတ္ေပးထားသည္။ ကေလးမ်ားက လိမၼာပါသည္။ စည္းကမ္းနာခံၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႔အက်င့္က အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးမႀကီးဖြင့္သံ ၾကားရသည့္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေန တတ္သည္။ သူတို႔အိမ္သို႔ လံုျခံဳစြာ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိေၾကာင္း သိလို၍ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေစာင့္ရန္မလိုေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္က ေစာင့္ရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ညတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏုိးလာစဥ္ သမီးက ျပံဳးလ်က္ “ေဖေဖ၊ ကၽြန္မ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းစြာ ျပန္ေရာက္႐ွိလာပါၿပီ။ ေဖေဖ ျပန္အိပ္ေတာ့ေလ” ဟု ေျပာပါသည္။ သတိထား ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ အေဖမ်ား အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္။ ငါေစာင့္ေနရတာဟု၀ါႂကြားစရာမရွိ၊ အေဖလည္း လူသားေပမို႔ မဟုတ္ပါလား။
သုိ႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အခါမွ် ထိုကဲ့သို႔မျဖစ္ပါ။ ဆာလံ ၁၂၁ ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူ၏သားသမီးမ်ားအား…
ဝါႂကြားရမည့္အရာ
‘‘စစ္မွန္ျခင္း’’၏ ဆိုလိုရင္းကား အဘယ္နည္း။ ထိုေမးခြန္းကို ‘‘ကတၱီပါယုန္ေလး’’ ဆိုေသာ ကေလးပံုျပင္စာအုပ္မွ အေျဖေပးထားသည္။ ကတၱီပါယုန္ေလး၏ဇာတ္လမ္းမွာ သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္၏ အ႐ုပ္မ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး ထိုအ႐ုပ္မ်ားထဲမွ ကတၱီပါသားႏွင္႔ ခ်ဳပ္လုပ္ထားေသာ ယုန္႐ုပ္ေလးသည္ သူငယ္ေလး၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈကို ခံရျခင္းျဖင္႔ သူ၏ျဖစ္တည္မႈအမွန္ႏွင္႔ ႐ွင္သန္ႏိုင္ေတာ႔သည္။ ပညာ႐ွိ ျမင္း႐ုပ္အေဟာင္းႀကီးက စက္တပ္အ႐ုပ္ေလး မ်ားသည္ ဝင္႔ႂကြားစြာ ေရာက္႐ွိလာၿပီး၊ မၾကာမီ တစ္စတစ္စ ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔သည္ကို ျမင္ခဲ႔ရသည္။ ထိုအ႐ုပ္ မ်ားမွာ အထင္ႀကီးေလာက္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တုိ႔၏ ဝါႂကြားမႈမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင္႔ ႏႈိင္းယွဥ္လာလွ်င္ ဘာမွ် မေျပာပေလာက္ေတာ႔ပါ။
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အမြန္းတင္ ဝါႂကြားျခင္း၏အ႐ွိန္အဝါ သည္ ႀကီးမားေသာ္လည္း အဆံုးတြင္ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း ၉း၂၃ တြင္ ေယရမိက ဝါႂကြားဂုဏ္ယူစရာ ပညာ၊ ခြန္အားအစြမ္းသတၱိႏွင္႔ ဥစၥာ စည္းစိမ္ စသည့္ အခ်က္…
မိမိသြန္သင္သည့္အတိုင္း လိုက္ေလွ်ာက္အသက္ရွင္ျခင္း
စာေရးဆရာႏွင့္သင္းအုပ္ဆရာျဖစ္သူ ယူဂ်င္းပီတာဆင္သည္ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ ဆရာဝန္ႏွင့္ သင္းအုပ္အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ ဆြဇ္လူမ်ိဳး ေဒါက္တာ ေပါလ္တိုးနီးယား၏ ေဟာေျပာခ်က္တစ္ခုကို နားေထာင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ေဒါက္တာတိုးနီးယား၏ ေဆာင္ရြက္ ခ်က္မ်ားကို သူဖတ္ဖူးၿပီး သူ၏ေဆးကုသပံုနည္းလမ္းမ်ားကို သူႏွစ္သက္သည္။ တစ္ဖန္ ေဒါက္တာ၏ေဟာေျပာခ်က္ကို နားေထာင္ခဲ့ရျပန္ သျဖင့္ ဆရာ ပီတာဆင္ သည္ ေဒါက္တာ့အေပၚ အလြန္ အထင္ႀကီးေလးစားမိသည္။ ေဟာေျပာခ်က္ကို သူနားေထာင္ရင္းမွ ေဒါက္တာ တိုးနီးယားသည္ ေျပာသည့္ အတိုင္း အသက္ရွင္ၿပီး၊ သူ အသက္႐ွင္သည့္အတိုင္း သူေဟာေျပာသည္ဟု ခံစားမိသည္။ သူ၏ခံစားခ်က္ကို “ထပ္တူညီသည္” ဟူေသာ စကားလုံးျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ ခဲ့သည္။ အဲဒါ ကြၽန္ုပ္စဥ္းစားလို႔ရတဲ့ အေကာင္းဆုံး စကားလုံးပဲ” ဟု သူေျပာသည္။
“ထပ္တူညီျခင္း” ကို အခ်ိဳ႕က “ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳက်င့္လုပ္ေဆာင္ျခင္း” ဟု ရည္ၫႊန္းဆိုၾကသည္။ တမန္ေတာ္ေယာဟန္က ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ “အလင္း၌…
အခြင့္အေရးကို လက္မလြတ္ေစပါႏွင့္
သူမက “ကေလးေတြကို လမင္းႀကီးကိုျပႏုိင္မည့္အခြင့္အေရး မလြတ္ေစနဲ႕ေနာ္” ဟု ေျပာပါသည္။ ဗုဒၶဟူးေန႔ဆုေတာင္း ဝတ္ျပဳျခင္းအစီအစဥ္ မစမီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔ေလးသည္ ယမန္ေန႔က လျပည့္ညအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ လျပည့္ဝန္းႀကီး သိသာထင္႐ွားလွပံုမွာ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ေငြေရာင္ ဆံပင္ႏွင့္ မစၥစ္ ဝဘ္ သည္ စကားဝိုင္းတြင္ အသက္အႀကီးဆံုးျဖစ္ၿပီး သူသည္ ဘုရား႐ွင္၏ ခမ္းနား လွေသာ ဖန္ဆင္းျခင္းလက္ရာမ်ားကို ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၌ ကေလးႏွစ္ဦး႐ွိေၾကာင္းသူသိသျဖင့္ ကေလးမ်ားကို မည္သို႔သြန္သင္ရမည့္ အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္အား မစလ်က္ ေလ့က်င့္သင္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ “ကေလးေတြကို လမင္းႀကီးကို ျပႏုိင္မဲ့ အခြင့္အေရး မလြတ္ေစနဲ႕ေနာ္” ဟု သူဆိုသည္။
မစၥစ္ ဝဘ္ သည္ ဆာလံဆရာေကာင္း တစ္ဦး ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္သည္ “ႏႈတ္ႁမြတ္ျခင္း၊ စကား ေျပာျခင္းမ႐ွိ၊…
႐ွင္သန္ေသာ ေအာက္ေမ႔ဖြယ္အၾကင္နာ
အစဥ္အလာထံုးတမ္းမ်ား က်င္႔သံုးသည့္ အသင္းေတာ္၌ ကၽြႏု္ပ္ႀကီးျပင္းလာခဲ႔သည္။ မိသားစုဝင္ (သုိ႔) မိတ္ေဆြတစ္ဦးဦး ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ သတိရမိသည့္ အရာတစ္ခုမွာ မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း “… အတြက္ အမွတ္တရ’’ ဟု ကမၺည္းထိုးထားသည့္ ေၾကးျပား တပ္ထားသည္ ခံုတန္း႐ွည္အလွဴေရာက္လာသည္။ သို႔မဟုတ္ ခန္းမေလွ်ာက္လမ္းတြင္ ထိုသို႔ ေၾကးျပားတပ္ထားသည့္ ပန္းခ်ီကားေရာက္လာသည္။ ေရးထိုးထားသည့္ ကြယ္လြန္သူ၏အမည္သည္ လြန္သြား သည့္ ဘဝအသက္တစ္ခုကို ေတာက္ပစြာ သတိေပးေန သည္။ ထိုအမွတ္တရမ်ားကို ကၽြႏု္ပ္အစဥ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး သည္။ ယခုလည္း ျမတ္ႏိုးဆဲပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္တည္း မွာပင္ ထိုအရာမ်ားသည္ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ေသာ သက္မဲ႔ဝတၳဳမ်ား ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ “အသက္ မ႐ွိ’’ ဟု ကၽြႏု္ပ္ အေတြးဝင္မိသည္။ ထိုအမွတ္တရမ်ားသို႔ အသက္သြင္း ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုခု ႐ွိပါသလား။
သူခ်စ္ေသာမိတ္ေဆြ ေယာနသန္ ေသဆံုးျခင္း ေၾကာင့္…